گناهی ندارند، جز داشتن خانواده ای که به امید واهی روزگار بهتر، از خانه و شهر و وطنشان آمدهاند «نوروز آباد»ی که نشانی از نوروز و بهار ندارد. بلوک روی بلوک، خشت روی خشت، یک صفحه حلبی زنگ زدهی کج و کوله، و پنجرهی ترک خوردهی غبارگرفته، شده در و دیوار خانهشان، سرپناه بی پناهیشان. زندگی در حلبیآبادی که اسمش را گذاشتهاند، نوروز آباد.
نوروزآباد منطقه مسکونی فقیر نشینی از توابع شهر احمدآباد مستوفی است که در جنوبغربی شهر تهران قرار دارد.
راستی! چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است مگه نه؟